سلجوقیان و حمایت از ادبیّات فارسی

در دوره ای که سلجوقیان (431-590) بر ایران حکومت می کردند،تعداد قابل توجّهی از شعرا و نویسندگان در مناطق تحت نفوذ آنان زندگی می کردند.این مقاله با بررسی پادشاهان سلجوقی و وزیران آنان و نیز رجالی که در عصر ایشان می زیسته اند،سعی دارد نشان دهد هر یک از این افراد تا چه حدّ از ادبیّات فارسی حمایت کرده اند.در مرحلة بعد، تمام حامیان ادبیّات در این دوره در شش گروه شاهان، وزیران، حاکمانشهرها، کارکنان دیوانی، علویان، امرای لشکری تقسیم بندی شده اند تا مشخص شود هر یکاز این طبقات تا چه اندازه حامی ادبیّات فارسی بوده اند. مقاله به این نتیجه می رسدکه سلجوقیان ـ به جز چند مورد استثنا ـ تمایل زیادی به حمایت از ادبیّات فارسینداشته اند. از اتّفاقات مثبتی که در این دوره می افتد، شکل گیری طبقة جدیدی ازحاکمان محلّی است که تا اندازه ای حامی ادبیّات بوده اند و نیز قدرت گیری گروه هایینظیر شیعیان و اسماعیلیان. این مراکز قدرت جدید، همزمان با افزایش قدرت خود، ازمسائل فرهنگی هم حمایت می کرده اند. ترک بودن خاندان حاکم، نقش چندانی در بی علاقگیبه ادبیّات فارسی نداشته و بیشتر کسانی که به شاعران بی مهری می کرده اند،درباریان ایرانی بوده اند